Recenzja albumu Joss Stone "LP1"

1. Newborn

2. Karma

3. Don't Start Lying To Me Now

4. Last One To Know

5. Drive All Night

6. Cry Myself To Sleep

7. Somehow

8. Landlord

9. Boat Yard

10. Take Good Care

Przygodę z muzyką Joss Stone rozpoczęłam dość dawno, najpierw przesłuchując album "Mind Body & Soul" i zakochując się wtedy w jej niesamowitym, mocnym głosie. Z chęcią sięgnęłam po pozostałe płyty tej młodej wokalistki. Ucieszyłam się, gdy wydała ona swój kolejny krążek, który dzisiaj zrecenzuję. 

Joss Stone jest angielską wokalistką, jej muzykę można opisać jako soul i pop. Została odkryta po zwycięstwie w programie Star for a Night w 2002 roku. Dzięki temu występowi młoda wokalistka zwróciła na siebie uwagę producentów z Londynu Andy Deana i Bena Wolfe'a, znanych jako Boilerhouse Boys. Zaproszono ją do nagrania płyty w Nowym Jorku, jej debiutancki album "The Soul Sessions" ukazał się w 2003 roku.

Jej ostatni krążek nosi tytuł "LP1". Miał on swoją premierę 26 lipca bieżącego roku. Krążek wydany został w wytwórni wokalistki Stone’d Records. Wpływ na niego miał Dave Stewart (Eurythmics), producent i główny kompozytor wszystkich piosenek. Wraz z Joss Stone szybko złapali dobry kontakt i w sześć dni (!) nagrali ten album. Można znaleźć na nim pop-rockowe kompozycje, ale także repertuar bluesowy i country.

Płytę rozpoczyna "Newborn", w której słychać elementy country. Drugą z kolei piosenką jest "Karma", zdecydowanie najlepszy utwór na "LP1". Zadziorna, dynamiczna z genialnym, ostrym i zachrypniętym wokalem Joss, z którym gitara idealnie współgra. Bluesowe "Don't Start Lying To Me Now" moim zdaniem zasługuje na uwagę. Głos Joss Stone idealnie pasuje do tego rodzaju muzyki. "Last One To Know" to moja druga ulubiona piosenka z tego albumu. Wokalistka niesamowicie przekazała w niej swoje emocje, śpiewa o tym, że czuje się zraniona i nie potrzebuje miłości, ale czyni to bardzo dojrzale. "Drive All Night" to poprawna piosenka, lecz niczym nowym nie zaskakuje. Jednak słucha się jej bardzo dobrze. No i mamy kolejną pozycję na albumie, a mianowicie "Cry Myself To Sleep", pop-rockową piosenkę, w której Joss wyżala się, wręcz krzyczy. Kolejnym pop-rockowym utworem, o wiele słabszym, jest singlowe "Somehow". To bardziej optymistyczna piosenka, jednak nie podoba mi się. "Landlord" to kolejna kompozycja country, trochę nudna, przewidywalna, nie zasługuje na większą uwagę. Przechodzimy do "Boat Yard", które według mnie jest bardzo słabą piosenką, trochę zbyt "słodką". Prawie to samo mogłabym powiedzieć o ostatnim utworze, czyli o "Take Good Care". Jednak w tej kompozycji jest trochę więcej emocji i da się jej wysłuchać do końca.

Głównym atutem tej płyty jest głos wokalistki, który nadal powala mnie na kolana. Słychać prawdziwe emocje, gniew, smutek. Niestety, na "LP1" brak genialnych kompozycji, które znalazły się na poprzednich albumach. Można by stwierdzić, że piosenki są smętne, nudne, brakuje tu utworów, do których chciałoby się powrócić. Muszę przyznać, że trochę zawiodłam się na Joss, ale mam nadzieję, że następnym razem w pełni wykorzysta swój potencjał.

Ocena: 4/10