Recenzja albumu Rihanny "Talk That Talk"

1. You Da One

2. Where Have You Been
3. We Found Love
4. Talk That Talk

5. Cockiness (Love It)
6. Birthday Cake
7. We All Want Love
8. Drunk On Love
9. Roc Me Out
10. Watch N' Learn
11. Farewell

Rihanna przyzwyczaiła nas do tego, że wydaje nowe albumy co rok i jej hitowe numery nie opuszczają list przebojów. I tym razem nie chciała zawieść swoich fanów i postarała się o zadowalający materiał. Jednak ostatnie dzieło barbadoskiej wokalistki jest podobno najbardziej prowokujące i szokujące. Czas sprawdzić, czy nie przekroczyło ono granicy dobrego smaku... 

"Talk That Talk" to szósty studyjny album panny Robyn. Miał swoją premierę 21 listopada 2011 roku i został wydany przez wytwórnię Def Jam Recordings. Nad produkcją czuwało kilku producentów: Dr. Luke, StarGate, No I.D. a także Alex Da Kid. Album Rihanny to połączenie wielu gatunków muzycznych: popu, hip-hopu, trance, R&B, electro, dubstepu, a także dancehallu.

Krążek powinien zadowolić przeciętnego słuchacza - znajdzie on tutaj i energiczne, klubowe momenty w postaci m.in. "Where Have You Been" zawierającego elementy trance lub "We Found Love", które powstało dzięki Calvinowi Harrisowi. Ten klubowy numer spotkał się z dużym zainteresowaniem, lecz zupełnie nie wiem dlaczego. Mnie bynajmniej ta piosenka nie zwaliła z nóg - powtarzająca się fraza w refrenie jest trochę denerwująca. Oprócz tego krążek zawiera typowe radiowe hity, na czele z tytułowym "Talk That Talk" nagranym wspólnie z Jayem-Z, trochę hip-hopowym "Watch N' Learn" czy "Roc Me Out", w którym słuchać nawiązanie do brzmienia z "Rated R", a także spokojniejsze, zbyt sentymentalne utwory: "We All Want Love" z delikatną perkusją w tle, "Drunk On Love", w którym słychać, że Rihanna się strasznie męczy, oraz "Farewell", które z kolei jest niesamowicie wymuszone i nie da się go po prostu słuchać. Ogólnie mówiąc nie ma tutaj piosenki, która by mnie zachwyciła - przeważnie każdy track z tego krążka jest na swój sposób irytujący i po prostu słaby.

Tematyka większości tekstów jest kontrowersyjna - jedne utwory są mniej dosłowne, pozostałe bardziej. Jednak ta prowokacja jest całkowicie nieudana i prezentuje się wręcz śmiesznie i żenująco. Mamy tutaj banalne ballady o przewidywalnym, nudnym tekście.

Po przesłuchaniu tego krążka stwierdzam iż nie jest wart uwagi. Według mnie jest to jeden z gorszych jej albumów i staje gdzieś na szarym tle, "Rated R" nadal zajmuje honorowe pierwsze miejsce – wtedy piosenkarka naprawdę wydawała się wiarygodna, taka mi najbardziej odpowiadała. Rihanna ma chyba duży problem z dobieraniem piosenek, (prawie) zawsze dostajemy zestaw utworów, z czego każdy jest nagrany w innej stylistyce, nijak do siebie pasujących. Dzięki temu płyta trafia do szerszej grupy i odbiorców. I tym razem chyba nikt nie oczekiwał od Rihanny ambitnego krążka, który wyznaczyłby jakiś nowy szlak w muzyce. Tak nierównego i niedopracowanego albumu dawno nie słuchałam. Nie przekonuje mnie taka muzyka. Słaba trójeczka.

Ocena: 3/10