Recenzja albumu Gwen Stefani "The Sweet Escape"

1. Wind It Up
2. The Sweet Escape
3. Orange County Girl
4. Early Winter
5. Now That You Got It
6. 4 In The Morning
7. Yummy
8. Fluorescent
9. Breakin' Up
10. Don't Get It Twisted
11. U Started It
12. Wonderful Life

Rozważając solową karierę Gwen Stefani, należy wyróżnić dwa krążki. Pierwszy "Love. Angel. Music. Baby" był dość dużym sukcesem i wylansował parę hitowych singli. Sama wokalistka nie wyznaczyła nim nowych szlaków w muzyce, tak samo jak w przypadku drugiego wydawnictwa, o którym dzisiaj będzie mowa. Pora ocenić, czy Gwen radzi sobie tak dobrze, jak z zespołem No Doubt...

Wydany nakładem Interscope Records krążek "The Sweet Escape" 1 grudnia 2006 roku to zbiór dwunastu utworów utrzymanych w podobnej stylistyce, jak to było w przypadku poprzedniej płyty. Krótko mówiąc, piosenki, które przygotowała Gwen z szeregiem producentów, to mieszanka dance-popu, elektroniki, synthpopu i domieszką R&B.

Pierwotnie Pani Stefani chciała umieścić na krążku tylko odrzuty z poprzedniego materiału, ale z biegiem czasu zdecydowała się nagrać też kilka nowych kompozycji. A kto pomagał piosenkarce w trakcie prac nad drugim longplayem? Oprócz The Neptunes z Pharrellem Williamsem na czele, którzy mieli już wcześniej swój udział, Gwen zaprosiła do współpracy m.in. Akona, Seana Garrett'a, członka No Doubt Tony'ego Kanala, Nellee Hoopera, a także Martina Gore'a z Depeche Mode. Efektem ich pracy jest dość poprawny materiał, jednak bardzo przypominający ostatni krążek.

Znając pierwszą płytę "Love. Angel. Music. Baby" i przesłuchując opisywany teraz krążek, nietrudno doszukać się podobieństw między obiema płytami. Słychać, że Gwen nadal obraca się głównie w popie, okraszonym przeróżnymi syntetycznymi dźwiękami i niestety jest to jedyny prezentowany przez nią gatunek. Jest bardzo monotonnie, często bez pomysłu, co nie wprowadza słuchaczy w zachwyt, lecz zanudza, jak to jest w moim przypadku. Lekko przesłodzone, spokojne piosenki takie jak np. "U Started It", "4 In The Morning", będące nawiązaniem do brzmień z lat 80. "Fluorescent" czy zawierające w sobie rockowe elementy "Early Winter" to pozycje dla zagorzałych fanów Gwen. Singlowe i lekko kiczowate "The Sweet Escape" zostaje jeszcze bardziej skrzywdzone wstawką Akona. Wśród tych przeciętnych tracków na szczęście można znaleźć mocniejsze pozycje. Jednym z lepszych utworów na krążku jest "Orange County Girl", do którego będę wracać w przyszłości. "Wonderful Life" z gościnnym udziałem członka Depeche Mode, który na gitarze towarzyszy Amerykance, to track, którego też da się słuchać. W piosence "Yummy" Gwen partneruje Pharrell Williams, dzięki któremu powstał także ciekawy podkład. Nie ma dużego nagromadzenia dźwięków, ale sam pomysł na aranżację czyni ten utwór ambitniejszym od reszty. Wydawnictwo w pierwszej kolejności promowane była singlem "Wind It Up", czyli utworem będącym prawdziwą mieszanką wybuchową. Słychać instrumenty smyczkowe, orkiestrę, elektronikę i jodłowanie. Bardzo pomysłowy track i ratujący słabszą resztę. Nad pozostałymi piosenkami nie ma sensu się rozwodzić, gdyż pełno jest tu przeciętnych, mało kreatywnych utworów, których przesłuchanie można sobie darować.

Druga płyta Gwen Stefani momentami zanudza. Może czas poszukać nowych inspiracji i skorzystać z pomocy innych producentów? Z pewnością słaba jakość drugiej płyty wokalistki spowodowana jest brakiem pomysłów zaproszonych gości i samej wokalistki. Podobne aranżacje mogliśmy usłyszeć już wcześniej, więc słuchanie krążka "The Sweet Escape" nie sprawia już takiej przyjemności. Jest to płyta, o której nie będzie się pamiętało za kilkadziesiąt lat.

Ocena: 4/10