Recenzja albumu Serja Tankiana "Harakiri"

1. Cornucopia
2. Figure It Out
3. Ching Chime
4. Butterfly
5. Harakiri
6. Occupied Tears
7. Deafening Silence
8. Forget Me Knot
9. Reality TV
10. Uneducated Democracy
11. Weave On


Multiinstrumentalista (gra między innymi na perkusji, gitarze, skrzypcach i keyboardzie), jeden z najbardziej utalentowanych wokalistów na świecie, działacz społeczny, poeta i lider grupy System Of A Down - mowa oczywiście o Serju Tankianie. Oprócz pięciu albumów nagranych z zespołem ma na swoim koncie dwa solowe projekty. Niedawno powrócił ze swoim trzecim krążkiem - czy muzyk nadal jest w formie?

Jego nowy materiał ujrzał światło dzienne 10 lipca 2012 roku dzięki wytwórni Reprise Records & Serjical Strike. Został zatytułowany "Harakiri", co oznacza rytualne japońskie samobójstwo, a pomysł na nazwę został zaczerpnięty nie z historii Japonii, lecz nawiązuje do wielkiego pożaru w Piha w Nowej Zelandii. Miały wtedy miejsce masowe samobójstwa zwierząt, które wyczuwały kataklizm. Pożar pochłonął m.in. posiadłość przyjaciela Tankiana.

Produkcją "Harakiri" zajął się sam Serj Tankian, lecz z niewielką pomocą muzyków zespołu The F.C.C.: gitarzysty Dana Montiego, basisty Mario Pagliarulo i perkusisty Troya Zeiglera. Jednak to on skomponował każdą piosenkę i jest autorem prawie wszystkich tekstów piosenek (oprócz tego do "Weave On"). Większość utworów powstała w 2011 roku, który według samego artysty był "najbardziej produktywnym okresem w życiu". Samobójstwa zwierząt zainspirowały muzyka do stworzenia tekstów na nowy album. Jak zwykle są one niebanalne i dotykają przeróżnych problemów. Ileż można słuchać o nieszczęśliwej miłości czy rozstaniu? Na szczęście amerykański muzyk ormiańskiego pochodzenia stworzył różnorodne teksty, o czym sam mówi: "Tekstowo jest różnorako. Niektóre tematy są bardziej osobiste, inne polityczne, filozoficzne, duchowe, żartobliwe, miłosne". Śpiewa o negatywnej mocy telewizji ("Reality TV") czy słabo wyedukowanej amerykańskiej demokracji ("Uneducated Democracy").

Sprawę inspiracji muzyka i część tekstową mamy za sobą, więc czas przyjrzeć się temu, jak muzycznie prezentuje się trzeci album Serja. Jego dwa poprzednie solowe projekty pokazały, że nie boi się eksperymentów z muzyką - pierwszy "Elect The Dead" był mieszanką dobrego rockowego grania i elektroniki, a kolejny "Imperfect Harmonies" zaskakiwał ciekawymi aranżacjami. Album "Harakiri" jest trochę mniej eksperymentalny, co nie oznacza, że słabszy. Potrafi zachwycić i zaskoczyć. Mamy tutaj zestaw jedenastu hard rockowych i art rockowych piosenek okraszonych elektronicznymi elementami niczym z lat 80. i wpływami muzyki gotyckiej.

Pierwszy singiel promujący krążek, "Figure It Out", powinien zachęcić fanów SOAD do przesłuchania reszty materiału. Utwór prezentuje brzmienie bardzo zbliżone do tego znanego z muzyki zespołu. Nie inaczej jest z drugim singlem, czyli "Cornucopia". Porządne gitarowe i nieco punkowe granie z dużą dawką energii. Oba tracki pokazują, że wokalistka chyba trochę zatęsknił za systemowym brzmieniem i nie chce już tak bardzo eksperymentować. "Uneducated Democracy" to kolejna punkowa pozycja, którą warto znać. A jak prezentuje się reszta piosenek? Warto posłuchać tytułowego numeru, w którym napięcie budowane jest stopniowo - "Harakiri" ma wręcz dramatyczny charakter, a swój klimat zawdzięcza głównie dopracowanemu tekstowi. Nie zabrakło miejsca na elektronikę, artysta wykorzystał ją w "Deafening Silence" i "Occupied Tears". W drugim z wymienionych tracków pojawiają się także jazzowe wstawki. Jednak są dwa momenty, które mogą trochę zdziwić słuchacza. Słuchając "Deafening Silence" brew może nie jednemu się unieść. Tankian i spokojna ballada? Jednak nie jest tak do końca, gdyż mamy tu rapowane wstawki, podobnie jak w nieco dziwacznym i egzotycznym "Ching Chime". W drugiej piosence wykorzystano instrument zwany oud, czyli arabską lutnię. Oba kawałki są dobrą odskocznią od reszty piosenek ale mimo to nie zaburzają całości, która jest bardzo spójna.

Co jak co, ale ja po prostu uwielbiam wokal Serja - jedyny w swoim rodzaju, nie da się go z żadnym innym pomylić. Raz bardzo spokojny, później pełen ekspresji, niesamowicie silny i zachwycający skalą. To na pewno ogromy atut tego albumu.

Trzeci album Serja narobił mi smaku na nowy materiał od System Of A Down, który podobno ma się pojawić. Tymczasem zachęcam do przesłuchania "Harakiri", który jest bardzo dopracowanym materiałem, pełnym smaczków, które się odkrywa z ogromną przyjemnością. Krążek powinien zainteresować miłośników dokonań SOAD, dla których będzie rozrywką na bardzo wysokim poziomie. To naprawdę solidna produkcja, słabe momenty pojawiają się, ale nie charakteryzują się dużym spadkiem jakości. Wszystko, co miałam napisać, napisałam wcześniej - pozostaje mi tylko wystawić wysoką ocenę i jeszcze raz włączyć dzieło Tankiana.

Ocena: 8/10