Recenzja albumu Leathermouth "XØ"

1. 5th Period Massacre
2. Catch Me If You Can
3. This Song Is About Being Attacked By Monsters
4. I Am Going To Kill The President Of The United States Of America
5. Murder Was The Case That They Gave Me
6. Sunsets Are For Muggings
7. My Lovenote Has Gone Flat
8. Your Friends Are Full Of Shit
9. Bodysnatchers 4 Ever
10. Leviathan


Leathermouth to drugi muzyczny projekt Franka Anthony'ego Iero - gitarzysty rytmicznego i wokalisty towarzyszącego w amerykańskim rockowym zespole My Chemical Romance. Ten muzyk udzielał się już wcześniej w wielu formacjach, m.in. Hybrid, Sector 12, I Am a Graveyard oraz Give Up the Ghost. Zespół Leathermouth został założony w 2005 roku przez Franka Iero, któremu w zespole towarzyszą jeszcze czterej muzycy. Do tej pory grupa wydała jeden krążek, a dzisiaj właśnie niemu będzie poświęcona recenzja.

Mowa o krążku wydanym nakładem wytwórni Epitaph i zatytułowanym "XØ", którego premiera została wyznaczona na 27 stycznia 2009 roku. Dzieło Leathermouth trwa zaledwie dwadzieścia trzy minuty, ale za to jest to ogromna dawka agresywnej i pełnej złości muzyki, która zadowoli miłośników bardzo ostrych brzmień. Produkcją krążka zajął się Steve Oyolla oraz sami członkowie Leathermouth - wspólnie stworzyli dziesięć utworów z gatunku post-hardcore oraz hardcore punk. Fani My Chemical Romance słuchając "XØ" mogą się bardzo zawieść całością, gdyż ten krążek zupełnie nie nawiązuje do brzmień znanych z twórczości zespołu.

Na singla promującego krążek wybrano utwór "Bodysnatchers 4 Ever", który świetnie obrazuje to, co znajdziemy na krążku. Jest głośno, agresywnie i punkowo. Przyznam, że ciężko słuchało mi się tego albumu - nie mam praktycznie żadnego doświadczenia, jeżeli chodzi o słuchanie ciężkiego punk rocka. Przy pierwszych przesłuchaniach towarzyszył mi ból głowy, ale z czasem było już lepiej. Wystarczyło się osłuchać, by znaleźć coś ciekawego. Jednak niestety nadal nie potrafię rozróżnić poszczególnych piosenek, za bardzo się ze sobą zlewają... Z całości najbardziej przypadł mi do gustu utwór "Catch Me If You Can". Sama nie wiem dlaczego, po prostu najlepiej mi się go słucha. Mogę wyróżnić także "5th Period Massacre", "Leviathan" i "Your Friends Are Full Of Shit". Ogólnie rzecz biorąc jest mało różnorodnie, utwory są oparte na podobnym schemacie, ale tutaj głównie teksty stoją na pierwszym planie. Można pokusić się o stwierdzenie, iż intencją członków Leathermouth było wzbudzenie w słuchaczach złości i nienawiści do świata i otoczenia...

Przyznam, że byłam ciekawa, jak przedstawia się warstwa tekstowa. Niestety słuchając tak agresywnego i szorstkiego wokalu, ciężko wyłapać jakieś słowa, dlatego musiałam teksty po prostu przeczytać. Pisanie tekstów na krążek Leathermouth było dla Franka Ieroa wyzwaniem, gdyż nigdy wcześniej nie pełnił roli tekściarza. Postanowił on opowiedzieć o rzeczach, które wzbudzają w nim wściekłość i które są przyczyną jego lęków i depresji. Można powiedzieć, że piosenki na krążku nie mają zbyt pozytywnego zabarwienia, raczej dotyczą przeróżnych problemów, o których ludzie nie chcą myśleć lub boją się je nazwać. Pisząc teksty, Iero inspirował się horrorami z lat 80. dwudziestego wieku, które oglądał będąc dzieckiem. Nie powiem, jest ciekawie... I tak, na przykład, wokalista śpiewa o chorobach psychicznych w swojej rodzinie ("Sunsets Are For Muggings") czy o swojej przeszłości - kiedy to był zastraszany w młodości ("5th Period Massacre").

Pierwszy album Leathermouth z pewnością zadowoli słuchaczy takiej muzyki. Dla fanów My Chemical Romance krążek może być nieco ciężki w odbiorze - głównie za sprawą pełnych złości i surowości piosenek. Widać, że muzycy skupili się bardziej na przekazaniu swoich negatywnych emocji poprzez teksty, a podkład muzyczny staje trochę w tle. Może przy następnej płycie i muzyka będzie bardziej dopracowana. Ja wystawiam tylko piątkę dlatego, że nie do końca przekonuje mnie taka muzyka.

Ocena: 5/10