Recenzja albumu Everything Everything "Arc"

1. Cough Cough
2. Kemosabe
3. Torso Of The Week
4. Duet
5. Choice Mountain
6. Feet For Hands
7. Undrowned
8. _Arc_
9. Armourland
10. The House Is Dust
11. Radiant
12. The Peaks
13. Don't Try

Utworzony w 2007 roku w Anglii czteroosobowy zespół Everything Everything popularność zdobył za sprawą trzech singli, które poprzedziły wydanie debiutanckiego krążka. "Man Alive" z 2010 roku został świetnie przyjęty i przyniósł zespołowi wiele nominacji do prestiżowych nagród. Grupa zaprezentowała na nim swoje własne, charakterystyczne brzmienie, dzięki czemu została okrzyknięta jednym z najciekawszych brytyjskich zespołów ostatnich lat. Wraz z początkiem nowego roku grupa uraczyła słuchaczy najnowszym dziełem. Czy chłopaki nadal są w formie? 

"Arc" wydane przez RCA to zestaw trzynastu porządnie wyprodukowanych kompozycji. Krążek wyszedł spod ręki Davida Kostena znanego ze współpracy z Bat For Lashes czy The Flaming Lips. Trwające prawie pięćdziesiąt minut wydawnictwo to dowód na to, że członkowie grupy potrafią podejść z pasją i wrażliwością do tworzenia muzyki. Już teraz mogę powiedzieć, że ich nowe dzieło to porcja niesamowicie udanej i intrygującej muzyki.

Przyznam, że nie miałam wcześniej styczności z tym zespołem, ale cieszę się, że ich nowa płytka do mnie trafiła. Już od pierwszych dźwięków muzyka wręcz zaraża optymizmem i nie sposób oderwać się od większości piosenek. Dla osób, które nie mają pojęcia, jaką muzykę grają ci panowie, powiem tyle, że jest to niebywale przyjemna mieszanka indie rocka, alternatywy i popu, gdzieniegdzie podszyta elektroniką. Utwory na "Arc" może i są nie wyznaczą nowych szlaków w muzyce, ale nie sposób przejść obok nich obojętnie. Może i są proste, niezbyt skomplikowane i zawierają skądś znane już patenty, ale ciężko odmówić im specyficznego klimatu - raz beztroskiego, innym razem wręcz niepokojącego. Warto dodać, iż chłopakom z zespołu śpiewanie sprawia niemałą frajdę i słychać, że nie ma w nich grama sztuczności. Urokiem płyty i gwiazdą zespołu jest Jonathan Higgs, czyli główny wokalista. Jego głos przybierający wysokie rejestry świetnie współgra i z energicznymi, i z wolniejszymi melodiami.

Single promujące krążek według mnie dobrze sprawują swoją rolę, definiując całość. "Cough Cough" rozpoczyna się rytmiczną perkusją, później dołączają dźwięki gitary i syntetyzatory. "Kemosabe" to wokalny popis Higgsa – wokalista świetnie operuje swoim głosem, a melodia jest bardzo pogodna, co nieco kontrastuje z tekstem piosenki. Spośród całej trzynastki nie potrafię wskazać najlepszego utworu, prawie wszystkie trzymają równy poziom, ale nie mogę nie wyróżnić takich perełek jak "Choice Mountain", "Radiant" czy "Don't Try". Pierwsza pozycja to bardzo nastrojowy utwór. Jeżeli chodzi o podkład to jest on ograniczony do delikatnej gry perkusji i gitary. Głos wokalisty po raz kolejny budzi zachwyt. Beztroski klimat "Radiant" zabiera słuchacza w miejsce pełne słońca. Po raz kolejny gitary są tylko delikatnym dodatkiem, a ich ilość jest zadowalająca. Trzeci z wymienionych tracków ma zmienne tempo, refren jest dynamiczny i porywający.

Godnym polecenia utworem jest "Torso Of The Week", w którym wokal Higgsa przybiera momentami dramatyczny odcień. Niepokojący nastrój "Undrowned" czyni ten utwór jednym z bardziej intrygujących na płycie. Słuchacz przenosi się w inną przestrzeń. Wyciszenie przynosi intymny utwór "The Peaks", w którym chłopaki prezentują się z nieco łagodniejszej strony.

"Arc" już od pierwszych dźwięków porywa swoim klimatem i aranżacjami. Proste z pozoru melodie cechują się ciekawymi patentami i mają sporo do zaoferowania. Elementem wyróżniającym Everything Everything spośród innych zespołów grających podobną muzykę jest specyficzny głos wokalisty. Można go albo od razu pokochać, albo nigdy. Drugi album Brytyjczyków jest tak dobry, że od jakiegoś czasu nie mogę się od niego oderwać, polecam gorąco wszystkim miłośnikom muzyki alternatywnej.

Ocena: 8/10