Recenzja albumu Artura Rojka "Składam się z ciągłych powtórzeń"

1. Lato 76
2. Beksa
3. Krótkie momenty skupienia
4. Czas który pozostał
5. Kot i pelikan
6. Kokon
7. To co będzie
8. Syreny
9. Lekkość
10. Pomysł 2



Nieważne, czego Artur Rojek się dotknie, zamienia to w złoto. Nie inaczej mogło być z jego pierwszym solowym krążkiem, który ukazał się w kwietniu tego roku. Były lider zespołu Myslovitz narobił tym wydawnictwem sporo zamieszania i wywołał wiele skrajnych opinii wśród słuchaczy. Jak to rzeczywiście jest z tym krążkiem? Nie mogłam odpuścić sobie tej przyjemności i go nie zrecenzować.

"Składam się z ciągłych powtórzeń" jest dość surowym albumem i przy pierwszych odsłuchach mało wyrazistym. Zupełnie innym od tych, które nagrywał wcześniej. Oprócz singlowych numerów trudno doszukać się tutaj czegoś, co od razu wpada w ucho, utwory mają dość wymagającą strukturę i są dopieszczone w każdym najmniejszym szczególe. Rojek serwuje porządną, alternatywną dawkę muzyki - czy to mowa o utworach, gdzie przestrzeń kreowana jest przez klawisze ("Czas który pozostał"), czy to bardziej elektronicznych kompozycjach ("Kokon"). Innym razem serwuje balladę ("Lato 76", "Kot i Pelikan") albo nastrojową pozycję utrzymaną w dość wolnym tempie ("Lekkość"). Mamy tutaj zbiór przeróżnych inspiracji, wiele gatunków muzycznych i dość specyficzne, ale utrzymane na wysokim poziomie teksty. Ten album warto poznać.

Już otwierająca płytę kompozycja "Lato 76" daje nam do zrozumienia, że mamy do czynienia z bardzo osobistym krążkiem. Największymi atutami tego utworu są intymna atmosfera oraz wyciszona i akustyczna aranżacja, dzięki którym nasza uwaga bardziej skupia się na wyjątkowym tekście. "Beksa" oraz "Syreny" to udane radiowe pozycje, ale bynajmniej nie stworzone na banalnych i drażniących uszy patentach. Wydawać by się mogło, że pierwszy z singli nie miał zbyt dużych szans na sukces. Niezbyt szybkie tempo, krzyki, niebanalny tekst, przybierający różne formy wokal czy przestrzenne i harmonijne tło tworzone przez chórki to tylko niektóre z elementów, które czynią ten utwór dość specyficznym wyborem na singla. Z kolei "Syreny" już od pierwszych sekund raczą nas przyjemną melodią, na którą składają się dźwięki pianina i niewielka ilość elektroniki. Całość poraża swoją energią i przez dłuższy czas ciężko się od tego utworu uwolnić. Do swoich faworytów mogę bez problemu zaliczyć elektroniczno-gitarowe "Krótkie momenty skupienia" z pulsującym bitem.

Na płycie znalazła się również dość oryginalna pozycja, a mianowicie "Czas który pozostał", posiadająca bardzo ciekawą aranżację zbudowaną na dźwiękach gitary, brzmieniu klawesynu oraz syntezatorach nadających utworowi lekko tanecznego posmaku. Udaną piosenką jest również (ale niestety bez rewelacji) "Kot i Pelikan" - prosta i nieprzekombinowana propozycja, w której dużą rolę gra fortepian. Na krążku muzyk daje wyraz swojej fascynacji twórczością brytyjskiego bandu Radiohead. Dowód? Wystarczy włączyć "Kokon", który zabiera nas w muzyczne rejony, jakimi uraczyli nas muzycy na swojej ostatniej płycie "The King Of Limbs". To chłodny i hipnotyzujący kawałek z ciekawie zbudowaną linią melodyczną. Na długo zostający w głowie "To co będzie" jest melodyjnym i optymistycznym utworem, który idealnie nadawałby się na kolejnego singla. Lekko niedbałe śpiewanie Rojka przynosi przyjemny utwór "Lekkość", w którym nastrojowe momenty przeplatają się z dźwiękami klawiszy. Album wieńczy melancholijny i wyciszony "Pomysł 2", będący naprawdę ciekawym zamknięciem.

Pierwszy solowy album Artura Rojka nie był dla mnie tak zaskakujący, jak by się mogło wydawać. Pomimo wysokiego poziomu utworów brakuje im pewnego blasku i siły przebicia, które być może dają o sobie znać podczas występów na żywo. Mimo wszystko "Składam się z ciągłych powtórzeń" jest albumem dobrym i na pewno jednym z ważniejszych wydanych w Polsce w tym roku. Do kilku utworów z tej płyty wracać będę na pewno. Artysta może pochwalić się kolejnym solidnym dziełem w swojej dyskografii.

Ocena: 7/10